Maciej Kijowski

Rządząca ekipa, którą spaja już tylko zamiłowanie do władzy i pieniądza, nie ustaje w konkurowaniu z PiS-owskimi poprzednikami i sprzyjającymi im konfederatami w hipokryzji oraz w łamaniu praw człowieka, któremu towarzyszy równie ochocze łamanie przedwyborczych obietnic.
To PiS-owcy wytoczyli przeciw uchodźcom, przeciw migrantom, najcięższe armaty, to oni traktowali ich tak podle, tak antyhumanitarnie, że nieludzki pushback stał się normą. Rządzący obecnie prześcignęli poprzedników, rozwijając i modyfikując ich zbrodnicze zamiary po mistrzowsku. To oni przechwalają się tym, jak miło będzie strzelać do bezbronnych ludzi.

Działacze organizacji młodzieżowej Polskiej Partii Socjalistycznej – Młodych Socjalistów PPS – z całej Polski zebrali się w sobotę 24 sierpnia 2024 r. w Warszawie, aby podsumować dotychczasowe działania oraz przedyskutować najważniejsze wyzwania ruchu robotniczego i młodzieży socjalistycznej na 2024 i 2025 rok. Obrady prowadził przewodniczący MS PPS – tow. Kacper Wężyk, a gościem specjalnym był wiceprzewodniczący Rady Naczelnej PPS, tow. Bogdan Chrzanowski, który przyglądał się przebiegowi zjazdu, brał udział w dyskusjach dzieląc się z młodymi działaczami cennymi spostrzeżeniami i radami na przyszłość, a także zachęcał do dalszych działań i pracy na rzecz idei socjalistycznej.

Jan Paweł Woźniak

W wyborach do Parlamentu Europejskiego 9 czerwca br. Koalicyjny Komitet Wyborczy Lewica (Nowa Lewica, Partia Razem, Polska Partia Socjalistyczna, Unia Pracy i inne ugrupowania) uzyskała swój najgorszy wynik wyborczy od wielu lat i jeden najgorszych z historii – na poziomie 6,30%, a tym samym zaledwie 3 mandaty europoselskie.
Trudno poważnie mówić o, ogłaszanym, nadzwyczajnym „sukcesie” wyborczym jednego z głównych przywódców Lewicy – Roberta Biedronia, który w Warszawie (gdzie z reguły zaznaczają się lewicujące trendy, nieco silniejsze niż w innych częściach Polski) zdobył ok. 5% wszystkich głosów, a cały lewicowy komitet – ponad 10%, podczas gdy raptem dwa miesiące wcześniej Magdalena Biejat – kandydująca na prezydenta Warszawy – zdobyła ich ponad 12,5%, uwzględniając nawet odmienność tych wyborów.

Sylwester Szafarz

Ośmielam się sięgnąć po ww. wręcz poetycką metaforę („most na Pacyfiku”) celem określenia doniosłości najnowszych wydarzeń w rozwoju stosunków ChRL z państwami Ameryki Łacińskiej (AŁ) i Środkowej i z dwiema ważnymi organizacjami międzynarodowymi. Chodzi o udział reprezentatywnej delegacji chińskiej, na czele z Panem Prezydentem Xi Jinpingiem, w dorocznej XXXI Konferencji APEC (Asia Pacific Economic Cooperation) w stolicy Peru - Limie, w dniach 13.-17.11. 2024.; oraz o złożenie rewizyty państwowej w tym kraju. Ze swej strony, Pani Dina Ercilia Boluarte Zegarra, Prezydent Peru, złożyła oficjalną wizytę państwową w ChRL pod koniec czerwca 2024 r. Po zakończeniu pobytu w Peru, delegacja chińska udała się do Brazylii - z podobnym programem wizyty w dniach 17.-21.11.2024.: - udział w XIX Konferencji G20 oraz - rewizyta państwowa w odpowiedzi na wizytę Pana Prezydenta Luiza Inacio Lula da Silvy w ChRL, w dniach 11.-14.04.2023. Jak widać, program pobytu delegacji chińskiej w obydwu ważnych krajach latynoskich i jej udziału w ww. konferencjach międzynarodowych był bardzo bogaty, napięty oraz wymagający niezwykłej pracowitości i odpowiedzialności nie tylko za przyszłość państw gości i gospodarzy lecz również całego świata.

Sylwester Szafarz

W dniach od 22 do 24.10.2024 r. odbyła się w Kazaniu (stolica Tatarstanu, w środkowej Rosji) XVI Konferencja na szczycie BRICS Plus z udziałem wszystkich 9 członków rzeczywistych tej Organizacji. Uczestniczyło także 6 organizacji międzynarodowych i 32 przywódców zaproszonych państw z całego świata, spośród których 15 krajów złożyło formalne wnioski o członkowstwo. W sumie, w Konferencji brało udział 5.255 uczestników: ministrów, doradców, ekspertów i in. Była to zarazem pierwsza Konferencja na szczycie z pełnym udziałem przywódców nowych (od 01.01.2024.) państw członkowskich: Egiptu, Etiopii, Iranu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Do Kazania przybył także Antonio Guterres, Sekretarz Generalny ONZ.
Deklaracja końcowa zostanie przekazana Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Pod każdym względem Konferencja była więc wydarzeniem bez precedensu w historii omawianej Organizacji. Jej znaczenie określiła dobitnie Walentyna Matwiejenko, marszałek Rady Najwyższej Federacji Rosyjskiej, stwierdzając: „nie wybory w USA lecz owa Konferencja BRICS Plus określi przebieg przyszłego rozwoju ludzkości” (w wywiadzie dla agencji TASS, z dnia 19.10.2024.). Motto Konferencji zostało określone następująco: „Umacnianie multilateralizmu (wielobiegunowości) dla dobra zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa świata”.

Bartłomiej Zindulski

W niedzielę 22 września odbyły się wybory do parlamentu (landtagu) w niemieckim kraju związkowym Brandenburgia. Są to trzecie wybory do landtagów w tym miesiącu, w których widać wyraźny wzrost poparcia dla skrajnie prawicowej AfD. 1 września odbyły się wybory do landtagów Turyngii i Saksonii. W Turyngii AFD zajęła pierwsze miejsce z wynikiem 32.8% a w Saksonii mocne drugie miejsce, zdobywając 30.6% głosów, czyli prawie tyle samo co CDU, która tam wygrała, uzyskując wynik 31.9%.
W wyborach w Brandemburgii zwyciężyła Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (SPD), która uzyskała wynik 30,9% głosów ale drugie miejsce zajęła Alternatywa dla Niemiec (AfD) z niewiele gorszym wynikiem 29,2%. Powołana do życia w tym roku lewicowa partia Sojusz Sahry Wagenknecht (BSW) uzyskała 13,5% a Unia Chrześcijańsko Dekokratyczna (CDU) 12,1%. Pozostałe partie znalazły się poniżej progu wyborczego i Zieloni uzyskali 4,1% a Lewica (Die Linke), z której w tym roku odłączyła się frakcja zwolenników Sahry Wagenknecht, zdobyła jedynie 3%. Jeszcze gorzej w Brandenburgii wypadła trzecia partia koalicji rządzącej w Niemczech, neoliberalna FDP, która uzyskała wynik poniżej 1%. Dla porównania, w wyborach w Brandemburgii w 2019 roku partie uzyskały następujące wyniki: SPD – 26.2%, AfD – 23.5%, CDU – 15.6%, Zieloni – 10.8%, Lewica (Die Linke) – 10.7%.

Andrzej Ziemski

11-12 lipca każdego roku obchodzimy kolejną rocznicę Rzezi Wołyńskiej. W 2024 roku również złożyliśmy kwiaty na warszawskim Żoliborzu pod pomnikiem ofiar banderowskiego bestialstwa.
Polska Partia Socjalistyczna zachowała swą ciągłość i pamięć od momentu powstania w 1892 roku. Dotyczy to szczególnie wydarzeń ważnych dla Narodu i Państwa, jak wojny, okresy przełomów i łamanie procedur demokratycznych zapisanych w kolejnych aktach konstytucyjnych od II Rzeczypospolitej do dziś.
Okres ostatnich kilku lat, szczególnie wojna na Ukrainie, budzi wiele emocji i niepokoju. Od jej dalszego przebiegu i efektów zależy los Polski, jak też naszej części Europy. Stwierdzenia, że Polska w jej wyniku może być wielka, albo może jej nie być, mają w sobie wiele z realizmu politycznego, który zawsze cechował polskich socjalistów.

Sylwester Szafarz

Niewypał sojuszu UE – LIO

Główny tytuł niniejszego opracowania nie jest bynajmniej przypadkowy ani pretensjonalny. Bowiem UE, podobnie jak całe mnóstwo innych organizacji oraz instytucji międzynarodowych, wymaga zdecydowanej oraz kompleksowej naprawy, modernizacji, a także urealnienia programowego stosownie do złożoności europejskich i globalnych. Pytanie, czy UE chce rzeczywiście przetrwać oraz rozwijać się nie jako Unia Antyeuropejska; ale prawdziwie Europejska, czyli taka, która dobrze i z pożytkiem służy Europejczykom oraz ich interesom globalnym. Zapewne wszyscy mogą rozszyfrować szybko i z łatwością skrót UE, ale już chyba nie wszyscy wiedzą, co znaczy LIO. Wyjaśniam przeto Szanownym Czytelnikom, że jest to nazwa Liberalnego Ładu Międzynarodowego (= Liberal International Order). Ów Ład, a de facto anachroniczny i  niewydolny „Nieład  Globalny”, bardzo pogrążony w obecnych bezprecedensowych i różnorodnych  kryzysach, jest mozolnie tworzony przez: neoliberałów, masonów, dość sekretne ugrupowanie Bilderberg, sławetne Światowe Forum Ekonomiczne z Davos, kompleksy wojskowo-przemysłowe i in. Jednakowoż ów „Nieład” nawet w nieco skorygowanej wersji chyba już nigdy nie powstanie! Póki co jednak, każda i każdy z nas, a przynajmniej  przygniatająca  większość spośród ponad 8 mld obywateli Ziemi, cierpi okrutnie wskutek bardzo dotkliwych i bolesnych konsekwencji owych różnorodnych  kryzysów, których końca nie widać.

Bogdan Chrzanowski

Nikt w Europie i na Świecie nie przypuszczał, że wojna w XXI w. może wybuchnąć  w   Europie tak blisko nas, na Ukrainie. Początkowo wydarzenia na Ukrainie można było zaliczyć do kategorii tzw. rewolucji placowych (majdanowych ), takich jak: plac przed stocznią gdańską, plac Tien An Men w Pekinie plac Tahrir w Kairze, plac Taksim w Istambule i wreszcie plac – Majdan w Kijowie. Od samego zarania tych wydarzeń, niektórzy czołowi politycy i wysocy urzędnicy rządowi w USA i z innych państw zachodnich zachęcali bezpośrednio swych zwolenników, opozycjonistów, do walki o obalenie władzy (tzw. prorosyjskiej) na Ukrainie.
USA nie zgodziłyby się nigdy na to, aby np. ówczesny minister spraw zagranicznych Ukrainy, przemawiał do niezadowolonych tłumów w Parku Lafayette. Ważną przyczyną obecnego kryzysu na Ukrainie jest konfrontacja między Wschodem i Zachodem widocznego gołym okiem, nawrotu do „II zimnej wojny” oraz próba podziału świata na nowo. To źle wróży całej ludzkości.