26 września 2009 roku zebrała się Rada Naczelna PPS. Przyjęto dokumenty regulujące zasady pracy rady powołano komisje i zespoły robocze. Przyjęto uchwałę w sprawie wyborów samorządowych w 2009 roku.
w sprawie udziału PPS
w wyborach do samorządu terytorialnego w 2010 roku
z dnia 26 września 2009 roku
PPS utworzy własny komitet wyborczy i wystawi samodzielne listy w wyborach do sejmików wojewódzkich.
W wyborach na niższych szczeblach działacze PPS wystawią własne listy kandydatów lub wystartują w lokalnych porozumieniach, za zgodą Rady Naczelnej PPS.
Przygotowaniem startu wyborczego, jego organizacyjnego i finansowego zaplecza zajmie się Centralny Komitet Wykonawczy.
Zadaniem Prezydium Rady Naczelnej ma być przygotowanie propozycji programu wyborczego i strategii kampanii politycznej w związku z wyborami.
Rada Naczelna zobowiązuje terenowe struktury Polskiej Partii Socjalistycznej do przygotowania lokalnych programów wyborczych i koalicji.
„O POROZUMIENIE PROGRAMOWE LEWICY”
z dnia 26 września 2009 roku
Polska Partia Socjalistyczna występuje do wszystkich lewicowych sił politycznych, związków zawodowych, organizacji społecznych i obywateli, o podjęcie działań dla ustalenia wspólnych treści programowych i przyjęcie porozumienia programowego, które pozwoli realnie wzmocnić siły polityczne przeciwstawiające się neoliberalnym rządom prawicy. Chodzi nam nie o działania marketingowe, lecz o budowanie ruchu społecznego o wyraźnie lewicowym obliczu i celach. Taka lewica jest dziś Polsce bardzo potrzebna.
I. Lewica to siły polityczne i społeczne, które dążą do sprawiedliwych stosunków społecznych i gospodarczych. Dlatego lewica kierując się interesem społecznym chce ludowładztwa, które zapewni wolność, równość i sprawiedliwość wszystkim obywatelom. Istotą działania lewicy jest stworzenie takiego systemu społeczno-ekonomicznego i politycznego, który wyeliminuje wyzysk i dominację bogatych nad biednymi, sprawiedliwie nagrodzi za pracę własnych rąk i umysłów, zapewni wykształcenie, bezpłatną ochronę zdrowia i opiekę społeczną, mieszkanie i godziwą emeryturę. Lewica dąży do ładu społecznego, w którym państwo stoi na straży sprawiedliwego systemu społeczno-gospodarczego.
II. Lewica wyrosła z buntu przeciwko wyzyskowi i zniewoleniu. Źródłem jej tożsamości jest walka o interesy ludzi pracy przeciwko kapitałowi. Lewica nawiązuje do tradycji i dorobku polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, w tym także do zachodnioeuropejskiej walki o państwo socjalne.
III. Lewica – nie tylko w Polsce – traci swą tożsamość. Nie krytykuje władzy kapitału i przyjmuje prawicowe - liberalne lub konserwatywne – uzasadnienia dla utrzymywania systemu kapitalistycznego.
IV. Siły polityczne i społeczne, które autentycznie dążą do sprawiedliwych stosunków społecznych i gospodarczych powinny osiągnąć porozumienie programowe. Trzeba przypomnieć i sformułować wartości, które konstytuują lewicę. Określić cele i zasady, które są propozycją programową lewicy.
V. Porozumienie programowe lewicy wymaga wspólnej oceny okresu, w którym Polska istniała jako Polska Rzeczpospolita Ludowa i okresu minionego dwudziestolecia.
Lewica musi dokonać uczciwej oceny okresu PRL. PRL to nie jest ani czarna dziura ani biała plama naszej historii. PRL powstała w wyniku układu sił po II Wojnie Światowej decyzją koalicji antyhitlerowskiej. W latach 1945-48 Polska przeszła wielką rewolucję społeczno-ekonomiczną. W tym czasie nastąpiła realizacja podstawowych postulatów społecznych i ekonomicznych określonych w programie radomskim PPS w 1937 roku. Przeprowadzono reformę rolną, znacjonalizowano banki i fabryki, zlikwidowano analfabetyzm, a oświata stała się powszechna i bezpłatna. Ludzie pracy uzyskali prawa socjalne i pracownicze. Lata 1949- 56 to okres, w którym ustrój PRL spełniał wszystkie cechy systemu totalitarnego. Były to czasy, gdy świat był podzielony „żelazną kurtyną”, a wojna z użyciem broni jądrowej mogła wybuchnąć w każdej chwili. Później totalitaryzm PRL zmieniał się w coraz łagodniejszy system autorytarny. W 1980 roku potencjał gospodarczy lokował Polskę jako około 20-stą gospodarkę świata, a dystans w poziomie życia pomiędzy Polską, a krajami Europy Zachodniej nie był większy niż dzisiaj. Te fakty trzeba uznać. Lewica nie może akceptować prawicowej oceny, że PRL to jedynie negatywny punkt odniesienia, bo to nie jest ocena prawdziwa.
Lewica nie może także akceptować prawicowej oceny minionego dwudziestolecia i świętować jubileusz „wolnej Polski”. Po 20-stu latach kapitalizmu, Polska już nie jest polska. Sektor bankowy należy do obcego kapitału i Polska utraciła suwerenność ekonomiczną. Potwierdza to także struktura własności przemysłu, szczególnie przemysłu przetwórczego – zagraniczni właściciele decydują o rozwoju lub zamykaniu fabryk, a zyski wywożą z Polski. Ogromny majątek narodowy – gwarant bezpieczeństwa ekonomicznego obywateli - wytworzony pracą i wielkimi wyrzeczeniami dwóch pokoleń został oddany „prywatnemu właścicielowi”, a ponad to rządzący zadłużyli naród na setki miliardów dolarów. Sprzeczna z prawem międzynarodowym napaść i okupacja Iraku i Afganistanu odbywa się z udziałem Wojska Polskiego. To owoc naszego udziału w NATO. Nastąpiło ogromne rozwarstwienie ekonomiczne obywateli. Obok 7 tysięcy polskich milionerów i miliarderów, 7 milionów obywateli wegetuje w nędzy, ubóstwie i wykluczeniu. Trzy miliony obywateli w wieku produkcyjnym wyemigrowało z „wolnej Polski”, a mimo to ciągle 1,5-2,0 miliony Polaków nie ma pracy.
Rządzący Polską przez minione 20 lat zbudowali kapitalizm według neoliberalnych doktryn. Jest to dzieło wszystkich ekip rządzących, a więc także socjaldemokratów. Neoliberalny kapitalizm – zbrodniczy w swej doktrynie ideologicznej – zbankrutował tam gdzie powstał, w USA. Społeczeństwo amerykańskie odsunęło neoliberałów od władzy. W Polsce niestety dalej sprawują władzę w państwie i dalej „prywatyzują” nasz kraj, to znaczy doktrynalnie likwidują własność społeczną i społeczne funkcje państwa.
VI. Lewica nie może kontynuować rezygnacji z postulatów socjalistycznych.
VII. Propozycje PPS do programu formacji lewicowej:
I. Bogactwo musi należeć do tych, którzy uczestniczyli w jego wytworzeniu - bo praca jest źródłem bogactwa, a nie kapitał.
II. Państwo służy interesom społeczeństwa i jest gwarantem praw człowieka i obywatela. Aby to osiągnąć, państwo musi:
- odrzucić model gospodarczy, którego budowę zapoczątkowała tzw. „reforma Balcerowicza” – wprowadzony w Polsce wbrew woli i interesom większości społeczeństwa. Musi budować gospodarkę społeczną, eliminującą destrukcyjną konkurencję, która prowadzi do zniewolenia pracownika i niesprawiedliwości społecznej.
- być świeckie, gwarantujące obywatelom wolność sumienia i wyznania, z kościołem oddzielonym od państwa i polityki, z prawem kobiet do decydowania o swoim macierzyństwie.
- budować społeczeństwo żyjące w zgodzie i solidarności, nie antagonizowane w oparciu o podziały historyczne, polityczne, światopoglądowe, w którym żadna osoba nie będzie dyskryminowana ze względu na rasę, płeć, orientację seksualną, wiek i status społeczny.
- rozwijać bezpłatną, powszechną edukację, jedyną drogę prowadzącą do kształtowania człowieka, jego świadomości społecznej, kulturowej i politycznej. Zapewniać obywatelom dostęp do obiektywnej, nie manipulowanej informacji.
- reprezentować polską rację stanu
- uczestniczyć w budowie zjednoczonej Europy – Europy sprawiedliwości społecznej.
- w stosunkach międzynarodowych kierować się zasadami przyjaźni, solidarności i współpracy ze wszystkimi narodami i poszanowaniem prawa narodów do samostanowienia. Nie brać udziału w wojnach imperialnych.