Jakub Puchan

Milczano o nich w PRL, zapomina się o nich teraz. Przedstawiamy prawdziwych „wyklętych” – niewygodnych polskich bohaterów. Oto pierwszy z nich – Jan Mulak. Prawicowa propaganda jest wszechobecna. Wylewa się z radia, telewizji, wielu tytułów prasowych. Jednym z jej przejawów jest stworzenie kultu tak zwanych „żołnierzy wyklętych”. W ramach tego kultu do rangi bohaterów urośli ludzie, których  postawa budzi często  duże wątpliwości. Po zeskrobaniu „antykomunizmu” z niektórych bohaterów pozostaje antysemityzm, kolaboracja z Niemcami, a czasem nieudany flirt z ZSRR, mordowanie Polaków… Czasem zwykła bandyterka. Są w Europie narody, które w czasie II Wojny Światowej zhańbiły się kolaboracją z nazistami w tak dużym stopniu, że dziś muszą szukać swoich bohaterów wręcz na siłę.

Przed wizytą prezydenta Chin, Pana Xi Jinping, w Warszawie, Zarząd Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski” oraz Ambasada Chińskiej Republiki Ludowej w Polsce, zorganizowały w Sali Kolumnowej Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego konferencję informacyjną, z udziałem delegacji KC KPCh, pod przewodnictwem Pana Wang Xiaohui – zastępcy kierownika Wydziału Komunikacji Społecznej KC KPCh, na temat programu rozwoju Chin i wzajemnych stosunków polsko-chińskich. Podczas spotkania, ze strony polskich uczestników padło szereg pytań dotyczących merytorycznych aspektów współpracy Polski z Chinami.
Zgodnie ze swoim zobowiązaniem, Pan Wang Xiaohui, nadesłał ostatnio na adres Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski”, odpowiedzi na wszystkie zadane i przesłane mu pytania.

Grażyna Magnuszewska-Otulak – członek Rady Programowej Stowarzyszenia Obywatelskiego „Dom Polski”, doc.dr w Instytucie Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego:
Słyszy się ostatnio o planach ChRL wzmocnienia relacji z Unią Europejską, która przywiązuje dużą wagę do polityki spójności, tzn. wyrównywania różnic między regionami w danych krajach. Jakie działania przewidują władze chińskie, aby wyrównać różnice poziomu różnych regionów w rozwoju społecznym i gospodarczym w stosunku do całego kraju.

Janina Łagoda

Symbolice uwieczniania losów państwa często towarzyszy zawołanie: nowe wypiera stare. I można byłoby się z tym zgodzić pod jednym wszak warunkiem, że podstawową determinantą nie będzie miałka polityczna wybiórczość, ale rezultat głębokich analiz historycznych wspomaganych społecznym osądem. Rzecz w tym, aby dziejów nie wyznaczały wyłącznie międzypokoleniowe cokoły doraźnie wieńczone kapryśnymi metaforami, lecz przemyślane decyzje zakotwiczone w życzliwej aprobacie.

Posągowe zadęcia

Stygmatyzowaniu dziejów najczęściej towarzyszy emocjonalna pretensjonalność. Przykładem, jest chociażby trwający proces upamiętniania papieża-Polaka czy prezydenta RP, ofiary smoleńskiej lotniczej przypadłości. Splotły się tutaj ambicje rządzących z proboszczowsko-samorządowymi  licytacjami wtopionymi w uległość wobec politycznych sugestii. Obfituje to wysypem monotematycznych pomników, epitafijnych tablic, nazw ulic, placów, szkół etc. Taka nastała moda ze wszystkimi przynależnymi cechami tej chwilowej statystycznej dominanty, łącznie z grożącą jej ulotnością, ale także inflacyjnym nawisem dowodów pamięci, pomijając zacietrzewienie stygmatyzujące dysputy.

Z prof. Leokadią Oręziak z Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie rozmawia Przemysław Prekiel

TTIP to jedno z kilku porozumień handlowych o charakterze globalnym. Jak kształtuje się geografia dzisiejszej współpracy handlowej pomiędzy wielkimi graczami współczesnego świata?

Przez długi okres po II wojnie światowej handel międzynarodowy rozwijał się na podstawie wielostronnych umów o charakterze uniwersalnym, obejmujących niemal wszystkie kraje. Forum do negocjowania takich umów stał się obowiązujący od 1948 r. Układ w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), a od 1995 r. Światowa Organizacja Handlu (WTO). Mające miejsce w okresie kilkudziesięciu lat rundy negocjacji doprowadziły do znacznego zredukowania ceł stosowanych w handlu międzynarodowym. Od lat 80 przedmiotem redukcji stały się też inne niż cła bariery handlowe, czyli tzw. bariery pozataryfowe (pozacelne), jednak w tej dziedzinie zmiany były stosunkowo niewielkie. Za bariery pozataryfowe uznaje się wszelkie regulacje prawne oraz działania administracyjne ze strony państwa, które mogą ograniczać handel międzynarodowy i/lub wpływać na wzrost kosztów realizowanych transakcji, a w rezultacie zmniejszenie zysków firm uczestniczących w obrocie międzynarodowym.

Pani
Beata Szydło
Prezes Rady Ministrów
Rzeczypospolitej Polskiej

List otwarty

Szanowna Pani Premier
Piszemy ten list w trosce o przyszłość Państwa Polskiego.
Reprezentujemy ugrupowania lewicy socjalistycznej zgromadzone w Porozumieniu Socjalistów, inicjatywie integracyjnej, opierającej się o tradycję i dorobek Polskiej Partii Socjalistycznej i wielu innych ugrupowań, które w swym programie mają zapisane idee sprawiedliwości społecznej, wolności i praw jednostki. Są one tożsame z ideami zapisanymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W ostatnim okresie docierają do nas informacje na temat umowy TTIP – Transatlantyckiego Partnerstwa w dziedzinie Handlu i Inwestycji (Transatlantic Trade and Investment Partnership), która jest negocjowana pomiędzy przedstawicielami Unii Europejskiej i USA. W wielu krajach Unii Europejskiej, także w Polsce,  rodzi się wyraźny sprzeciw wobec zawarcia tej umowy.

Rozmowa z Aleksandrem Kwaśniewskim, byłym Prezydentem Rzeczpospolitej Polskiej. Rozmawia Przemysław Prekiel.

Panie Prezydencie. Polskie wejście do Unii Europejskiej określono jako wielki sukces. Znaleźliśmy się w rodzinie europejskiej i obszarze wielkiej cywilizacji euro-atlantyckiej. Czy był to dobry wybór patrząc na kilkanaście już lat doświadczeń? Czego Polska i Polacy w dalszej perspektywie powinni oczekiwać od Unii, czego Unia oczekuje od nas?

Nie mam wątpliwości, że wejście Polski do UE był bardzo dobrym wyborem. Zarówno patrząc na dorobek UE wcześniejszy, jak i współczesny. To jest jeden z najbardziej udanych projektów politycznych, jaki stworzono na świecie. Symbolem pojednania w Europie są Francja i Niemcy, państwa, które w przeszłości dzieliło niemal wszystko, dziś w sposób modelowy rozwijają kontakty między sobą, budują wspólny rynek i demokrację. To wszystko świadczy o tym, iż jest to struktura zbudowana na solidnym fundamencie. Być w tej strukturze, to znaczy korzystać z tego dorobku i korzystać z tych szans rozwoju, która Unia Europejska stwarza. Przez 12 lat polskiej obecności w UE możemy się czuć dumni z faktu, iż znaleźliśmy się w tym wyjątkowym gronie. Niewątpliwie skorzystaliśmy na tym, jak państwo i jako obywatele. Otworzono rynki pracy dla polskich pracowników, otwarto granice, polscy studenci mogli studiować na zagranicznych uniwersytetach. Dzięki polskiej obecności w UE znacząco zwiększył się polski eksport, także eksport małych i średnich firm. Polska ma obecnie dodatni bilans handlowy z Niemcami. To jest ogromny sukces. Nie sposób nie wspomnieć o funduszach unijnych, które szły do Polski bardzo szerokim strumieniem, a które pozwoliły nam na zrealizowanie wielu projektów infrastrukturalnych, które widzimy na co dzień.

Cały postępowy świat  czci 1 maja  od 1890 roku. Dla nas, członków Polskiej Partii Socjalistycznej Święto Pracy ma wymiar realny. Przypominamy sobie i całemu społeczeństwu polskiemu, o wielkim wysiłku wielu pokoleń PPS-owców, którzy wywalczyli  wolność dla narodu i prawa dla ludzi pracy.

Zdzisław Bombera

Mając na uwadze wielki osobisty Pana szacunek do dorobku dokonań i dzieł Lecha Kaczyńskiego, proponuje się odnowienie wręczenia Kodeksu Jego autorstwa Radzie Ministrów, której przewodniczy Pani Beata Szydło. Byłby to właściwy znak czasu.

Zaniedbany Testament Lecha Kaczyńskiego [1]

Najpierw był list do Obywateli RP z dn. 17 października 2005 r. kiedy Lech Kaczyński był kandydatem na Prezydenta RP, i który kończy słowami „Proszę o Państwa głos”. Druk na kopercie głosił: „Lech Kaczyński Prezydent IV Rzeczpospolitej”. Swój wybór ogłosił za Polskę Solidarną, a nie liberalną. Ten duch solidarności uosabia Jego Kodeks Prezydencki Postępowania Etycznego dla Premiera i Rady Ministrów.