Rada Naczelna PPS

Dnia 4 lutego 2017 roku obradowała Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej. Omówiono aktualną sytuację polityczną w kraju, przyjęto uchwały m.in. program obchodów 125. rocznicy powstania PPS, która przypada w listopadzie br.



Podczas obrad omówiono następujące bloki problemów:
- udział PPS w II Kongresie Lewicy. Rada zaakceptowała uczestnictwo przedstawicieli PPS w Kongresie, z satysfakcją podkreślono aktywność partii i innych organizacji socjalistycznych w Kongresie i ich pozytywny wpływ na lewicowe treści wyartykułowane w uchwałach Kongresu. Szczególnie podkreślono perspektywę, jaką daje dalsza aktywność PPS na Forum Rady Dialogu i Porozumienia Lewicy oraz podjęcie wspólnych prac nad programem pozwalającym na odbudowanie pozycji lewicy na forum publicznym.
- omówiono aktualną sytuację polityczną w kraju i na forum międzynarodowym. Zwrócono uwagę na szczególnie szkodliwą dla Polski i spraw Polski zagranicą walkę polityczną pomiędzy ugrupowaniami jednej orientacji politycznej. Ma ona charakter walki o władzę i nie przybliża perspektywy poprawy życia ludzi pracy. Przyjęto w tej sprawie uchwałę oraz dwa stanowiska: „Lewicowość i socjalizm” oraz „O aktualnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i politycznej Polski. O polskiej lewicy”.
- Rada Naczelna zaakceptowała skierowany na ręce prezesa ZNP list z wyrazami poparcia dla nauczycieli walczących o swoje prawa zagrożone wdrażaną reformą edukacji.
- Rada przyjęła zaprezentowany przez Komisję Historyczną PPS program obchodów 125 rocznicy Kongresu Paryskiego i powstania Polskiej Partii Socjalistycznej. Uroczysta konferencja z okazji rocznicy przewidziana jest w listopadzie br.
- Rada przedyskutowała wstępnie sprawę działań PPS w obszarze programowym, z założeniem potrzeby nowelizacji i uaktualnienia dokumentów programowych m.in. Deklaracji Ideowej i Deklaracji Programowej.
- Rada wysłuchała i przyjęła sprawozdanie Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS za rok 2016.
- Rada na wniosek CKW PPS przyjęła uchwały organizacyjne dotyczące rozpoczęcia przygotowań na szczeblu rad wojewódzkich i komitetów okręgowych do wyborów samorządowych oraz organizacji z inicjatywy PPS wespół z innymi ugrupowaniami lewicy spotkań mających na celu rozwinięcie idei współpracy na lewicy zainicjowanej podczas II Kongresu Lewicy. Przyjęto plan pracy na rok 2017. Następne posiedzenie Rady Naczelnej PPS zaplanowano na 22 kwietnia w Warszawie.

W obradach poza członkami Rady Naczelnej uczestniczyli członkowie Centralnej Komisji Rewizyjnej PPS oraz Centralnego Sądu Partyjnego oraz przedstawiciele organizacji wojewódzkich PPS.
Obradom przewodniczył przewodniczący Rady – Bogusław Gorski. Obecny był przewodniczący CKW PPS – Mirosław Nizielski.



Uchwała w sprawie aktualnej sytuacji politycznej

Polska Partia Socjalistyczna z ogromnym niepokojem odnotowuje to wszystko, co dzieje się od dłuższego czasu na scenie politycznej. Uważamy, że dotychczasowe konflikty i incydenty nie służą umocnieniu autorytetu i siły Państwa Polskiego, nie służą również społeczeństwu. 
Społeczeństwo jest coraz bardziej rozczarowane stanem polskiej demokracji i perspektywami budowy zapowiadanego wielokrotnie systemu opartego o tradycyjne wartości demokratyczne oraz modernizację, rozwój i stabilizację życia na godnym poziomie. Razi chaos i prowizorka, brak jest zauważalnych symptomów poprawy po nieudanych reformach Balcerowicza i zawirowaniach ostatnich lat wiążących się z upadkiem neoliberalizmu po światowym kryzysie 2008 roku.
Kolejne elity polityczne sprawujące władzę w Polsce budzą rozczarowanie i obawę przed skutkami ich nieudolności i próbami zawłaszczania państwa w najbliższej i dalszej perspektywie.
Rządzenie w Polsce ma od dłuższego czasu charakter zarządzania kryzysowego, przy czym sztucznie wywoływane podziały społeczeństwa i kolejne sytuacje nadzwyczajne są karygodnymi manipulacjami politycznymi i medialnymi. Nie sprzyjają one rozwojowi i odnowie, mają na celu wyłącznie ubezwłasnowolnienie społeczeństwa.
Stwierdzamy, że elity postsolidarnościowe, które od ponad 15 lat sprawują nieprzerwanie w Polsce władzę, straciły orientację propaństwową i modernizacyjną, rządzą poprzez podziały społeczne, nie realizują w praktyce haseł, które legły u podstaw robotniczego protestu w roku 1980. Solidarność jako hasło polityczne i jako związek, zatraciło instynkt reprezentacji interesów robotniczych, pracowniczych, nie walczy o uniwersalne wartości wynikające z idei sprawiedliwości społecznej i dobra człowieka.
Elity posierpniowe przyjęły i uwierzyły w złudne i fałszywe dogmaty wolnego rynku, akceptując urynkowienie stosunków międzyludzkich i tzw. usług społecznych, które nawet obowiązująca Konstytucja RP zalicza do trwałych wartości naszego systemu.
Polska ma niezwykle rozdrobnioną scenę polityczną. Wynika to ze spuścizny przeszłości ale także z procesów, które stymulowały powstawanie III RP. Nastąpiło wyraźne zafałszowanie deklarowanych wartości i celów politycznych i rzeczywistych, choć utajnianych intencji, które realizowano w praktyce. Za nimi stały na ogół rozległe siły kapitału międzynarodowego i interesy wielkich mocarstw.
Trwałe okazało się zafałszowane od początku dążenie do realizacji postanowień Konsensusu Waszyngtońskiego, który doprowadził po blisko 30 latach do stworzenia w Polsce systemu neoliberalnego opartego o najbardziej krwiożercze instynkty wielkiego kapitału. Kurs ten jest nadal w Polsce kontynuowany, mimo że twórcy neoliberalizmu odstąpili od jego dogmatów. Realizowały go i realizują nadal ekipy kolejnych rządów ze wszystkich nurtów ideowo-politycznych.
Aktualny kryzys wartości i ewidentne osłabienie i upadek autorytetu państwa ma swoje źródła w sporze personalnym toczonym w tej samej opcji politycznej – elit posierpniowych. Ma on niewiele wspólnego z nową polityką społeczną, nową strategią rozwoju, czy nowymi założeniami modernizacyjnymi. Wskazuje to na postępujący kryzys wartości w Polsce, który zagrażać zaczyna podstawom państwa. Szczególnie niepokojące są ostatnie wydarzenia w Sejmie, wokół Sejmu i na styku rządzący i tzw. zjednoczona opozycja.
Polska Partia Socjalistyczna odcina się od tego sporu. Nazywany na użytek publiczny sporem o demokrację i jej obronę jest sporem o władzę ludzi tej samej orientacji ideowej, dla których jej sprawowanie jest sposobem na życie i na płynące z tego profity. Społeczeństwo, szczególnie klasa pracująca, nic z tego nie ma. Generalnie rozbudzane społeczne emocje i walka polityczna ograniczają możliwości dobrej organizacji państwa i naszych stosunków międzynarodowych, tym samym nie tworzą miejsc pracy, nie służą poprawie statusu ekonomicznego rodzin.
Jest najwyższy czas na głębokie zmiany polityki społecznej i obywatelskiej. Jest czas dla lewicy.
Uważamy, że jest czas na zwarcie szeregów lewicy. Lewica polska powinna w ramach swoich historycznych i współczesnych doświadczeń stanąć twardo po stronie pracujących, uświadamiać społeczeństwu ogrom manipulacji politycznych i medialnych służących wyłącznie utrzymaniu władzy, nie zaś poprawy bytu Polaków.
Lewica powinna w ramach systemu demokratycznego przygotować swój program prospołeczny na najbliższe wybory, wskazać Polakom drogę do wyzwolenia się spod władzy brutalnych rynków i korporacji.
Lewica powinna na nowo opracować wizję państwa demokratycznego na miarę wyzwań XXI wieku. Powinna stanąć na ideowym gruncie wyznaczonym przez Stanowisko II Kongresu Polskiej Lewicy inspirowane m.in. przez uchwały 42 Kongresu PPS.
Polska Partia Socjalistyczna deklaruje działania na rzecz dalszego umacniania Porozumienia Socjalistów i aktywnej pracy w ramach Rady Dialogu i Porozumienia Lewicy.

Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej
Warszawa 4 lutego 2017 roku


Stanowisko  „LEWICOWOŚĆ I SOCJALIZM”
opracowane przez prof. Marię Szyszkowską
przyjęte przez Radę Naczelną PPS na posiedzeniu w dniu 4 lutego 2017 roku


Miliony Polaków zostały skazane po 1989 roku na biedę i bezrobocie, na emigrację za chlebem, na zależność od obcego kapitału. Wprowadzenie baz amerykańskich do Polski – jak głosi propaganda – ma być wyrazem wolności w przeciwieństwie do dawnej obecności wojsk radzieckich u nas.
Nieznany w czasach PRL podział Polaków na biednych i milionerów nie ma nic wspólnego z demokracją, czyli ustrojem opartym o zasadę równości. Koncerny zbrojeniowe w dążeniu do zysku skłaniają do wojen. Określa się je mianem misji pokojowych mącąc świadomość społeczeństwa. Szukanie wroga na Wschodzie ma uzasadniać wydatki na produkcję broni.

Kapitalizm, inaczej neoliberalizm ekonomiczny, wprowadzony  nieoczekiwanie, zniszczył polską gospodarkę, sugeruje dążenie do zysku jako nadrzędne, likwiduje działania prospołeczne państwa. Osoby wymagające pomocy zostały skazane na łaskę działań filantropijnych, co jest upokarzające. Towarzyszy temu szerzenie nieprawdy o czasach PRL mimo, że każdy miał w tamtych latach zapewnioną pracę, bezpłatne nauczanie i opiekę lekarską. Krytykują szczególnie zajadle czasy PRL ci, którzy z dobrodziejstw tamtego okresu czerpali korzyści. A dziś umacniają kapitalizm w którym człowiek jest „kapitałem ludzkim” a więc przedmiotem.
Kompromitacja określonej partii lewicowej nie powinna być uznawana za kompromitację dążeń i oczekiwań o tym charakterze w ogóle. Być może   wyraźna różnica zaznacza się nie między lewicą i prawicą, lecz obecnie między tymi, którzy kierują się bezinteresownością, a  tymi, którzy w imię własnego interesu angażują się w sprawy publiczne. Spontanicznym przejawem poglądów lewicowych jest współczucie dla ludzi biednych i dyskryminowanych.

Obowiązują  w Europie  zasady prawne, pochodzące ze starożytnego Rzymu. Jedna z nich nie dozwala na działanie prawa wstecz. Dokonująca się  w Polsce reprywatyzacja powinna budzić opór społeczeństwa. Oddaje się w ręce prywatne legalnie upaństwowione obiekty utrzymywane przez dziesiątki lat z budżetu państwa, czyli z pieniędzy podatników, a więc społeczeństwa.

Tradycyjnie uznane zostało za kryterium lewicowości i prawicowości stanowisko wobec własności prywatnej. Ruchy lewicowe głosiły niezbędność uspołeczniania środków produkcji. Również ruchy lewicowe chrześcijańskie krytykowały własność prywatną. Część myślicieli chrześcijańskich z prawa naturalnego, które w filozofii chrześcijańskiej pełni nadrzędne znaczenie, wyprowadza prawo każdego do korzystania z  własności  – nie zaś jedynie do własności prywatnej.

Niewątpliwie wyróżnikiem lewicowości jest domaganie się równości nie tylko formalnoprawnej w sprawach tak fundamentalnych jak oświata i lecznictwo bez względu na wiek pacjenta. Przedstawiciele lewicy troszczą się o tych, których egzystencja jest zagrożona. A więc na przykład o emerytów i rencistów. Ten odruch uczuciowej troski o biednych i dyskryminowanych wiąże się z gotowością, by przeciwstawiać się wszelkim przejawom niesprawiedliwości. Ruchy lewicowe nie wskazują zdobywania dóbr materialnych jako celu życia.
Człowiek lewicy jest przedstawiany u nas propagandowo jako ciemny charakter, wróg Kościoła, powiązany często z aparatem bezpieczeństwa poprzednich lat, odpowiedzialny za stalinizm.
Łatwiej jest określić kto nie jest człowiekiem lewicowym. Trzeba zaliczyć do tej grupy tych, którzy kiedyś należeli do PZPR o ile dziś zacierają te ślady i wtórują prawicy w krytyce PRL. Człowiekiem lewicy nie są ci, którzy cenili socjalizm, a dziś odżegnują się od tego, by czerpać profity po zmianie politycznej.

Człowiekiem lewicy jest ten, kto odznacza się szczególnie następującymi właściwościami:        
X. Człowiek lewicy w XXI wieku czuje się przede wszystkim częścią  całej ludzkości, co nie znaczy, że nie jest mu bliska narodowa tradycja i kultura.  
X. Utrwalenie pokoju nie tylko w Europie lecz na całym świecie - oto dążenie lewicowego człowieka w XXI wieku. Należy je uznać za fundamentalne, bowiem pokój chroni życie człowieka, Kosmos,  dzieła kulturowe oraz pozwala, by środki finansowe wydatkowane na zbrojenia przeznaczać na lecznictwo i oświatę.
X. Człowiek lewicy powinien oddzielać wiarę religijną od  prawa, polityki oraz nauki. Może być wyznawcą jednej z wielu religii, bądź ateistą, albo człowiekiem bezwyznaniowym.
X. Człowiek mający przekonania lewicowe nie powinien uznawać własności prywatnej za jedyną i nienaruszalną. Powinien cenić  własność państwową i spółdzielczą. 
X. Człowiek lewicy nie może się godzić na dyskryminację  mniejszości.
X. Człowiek lewicy ma darzyć szacunkiem ludzi sędziwych i podważać pogląd, iż stanowią obciążenie dla tych, którzy pracują.
X. Człowiek zaliczający siebie do lewicy powinien być zwolennikiem społeczeństwa wieloświatopoglądowego i zarazem programów medialnych o takim charakterze.
X. Wyznawca poglądów lewicowych ma być człowiekiem czynu.
X. Człowiek lewicy w XXI wieku powinien być przeciwnikiem neoliberalizmu gospodarczego. Powinien być rzecznikiem jednej z możliwych teorii socjalizmu.
X. Człowiek lewicy wyraża sprzeciw wobec podatku liniowego, ponieważ jest on korzystny jedynie dla ludzi bogatych.
X. Lewicowość wyraża się w trosce, by zagwarantować każdemu możliwość pracy, bądź świadczeń pozwalających na zaspokajanie potrzeb materialnych i zdrowotnych.
X.  Człowiek lewicy uczestniczy we wspólnym działaniu dla wspólnego dobra.

Wartość socjalizmu głosi konsekwentnie i odważnie w Polsce – Polska Partia Socjalistyczna. Nie ma ona należytego miejsca dla siebie w życiu publicznym. Pozbawiona środków finansowych, które inne partie otrzymują z budżetu, nie jest w stanie brać udziału w wyborach do parlamentu i w  życiu publicznym, bo nie ma dostępu do mediów.
Wcześniej wyrazicielem wartości socjalizmu był Adam Mickiewicz. Publikował artykuły w „Trybunie Ludów” – dzienniku politycznym wydawanym w Paryżu, w 1849 roku. Mickiewicz wyrażał więź z narodami walczącymi o wolność. Zaprzeczeniem egoizmu narodowego oraz doraźnych interesów jest zdaniem Mickiewicza socjalizm. Jego urzeczywistnienie doprowadzi do powstania nowego świata. Mickiewicz uznał za konieczne odrodzenie społeczeństwa na zasadach braterstwa. Określa socjalistę jako człowieka, który kieruje się uczuciami pozbawionymi egoizmu, ukierunkowanymi na wspólne dla ludzkości cele.
Inny Polak,  wybitny filozof Edward Abramowski – mistrz Stefana Żeromskiego - sformułował  na początku XX wieku nową teorię socjalizmu. Uznał socjalizm za doskonały ustrój społeczny i gospodarczy. Uzależniał realizację socjalizmu  od zmian w świadomości człowieka. Socjalizm można wprowadzić gdy nastąpi  powszechne wprowadzenie własności spółdzielczej. Był zwolennikiem socjalizmu zespolonego nierozdzielnie z pacyfizmem. Pragnął doprowadzić do tworzenia się wspólnot opartych na wzajemnej życzliwości. Spółdzielczość miała rozwiązać problemy społeczne i gospodarcze w skali powszechnej, a także przyczynić się do budzenia szacunku do człowieka.  
Należy podkreślić, że spółdzielnie nie uznają zysku – co podkreślał Abramowski – należy uznać za cel fundamentalny. Owe kooperatywy pojmował Abramowski jako sposób zorganizowania społeczeństwa zapewniający rozwój  jednostkom. Osiągnąć socjalizm należy  drogą pokojową.

Na zakończenie nawiążę do personalisty chrześcijańskiego Mouniera. Ten francuski filozof był reprezentantem lewicowego nurtu w chrześcijaństwie. Uważał, że należy oddzielić chrześcijaństwo od kapitalizmu.
Filozof ten nakłaniał do rewolucji o charakterze zarówno ekonomicznym, jak i duchowym. Te dwa rodzaje rewolucji splatają się w sposób konieczny ze sobą. Doprowadzi to do utworzenia wspólnoty ludzkiej.
Mounier przeprowadził w swoich dziełach krytykę kapitalizmu, który doprowadził człowieka do roli środka zaabsorbowanego konsumpcją i dążeniem do wygody. Kapitalizm doprowadził do rozwarstwienia społeczeństwa na bogaczy, drobnych posiadaczy oraz biedaków. A celem życia nie jest szczęście lub dobrobyt lecz duchowy rozwój. Niszczy człowieczeństwo dążenie do zysku.  Prywatne interesy najbogatszych grup w społeczeństwie stają się  groźną siłą polityczną.
Nakazem powinno się stać zwalczanie niekontrolowanej indywidualnej własności. Znoszenie własności prywatnej doprowadzi do tworzenia się rzeczywistej wspólnoty i będzie zarazem sposobem przezwyciężania niesprawiedliwości i wszelkiego zła.
Zamiast buntu znękanego niedostatkiem i rozczarowaniem społeczeństwa – narasta jego bierność.  Wiąże się ona  z lękiem przed utratą pracy. Niemałą też rolę odgrywa manipulacja świadomością przez media oraz obniżający się poziom edukacji.
Neoliberalizm gospodarczy prowadzi nieuchronnie do wojen, bowiem przynoszą one duże zyski.  Uczestniczymy nie w wojnach niepodległościowych lecz prowadzonych w imię cudzych interesów.
W połowie XX wieku Gustaw Radbruch - jeden z najwybitniejszych niemieckich filozofów prawa  - wykazał w swoich dziełach, ze demokracja wymaga odejścia od neokapitalizmu na rzecz socjalizmu. Otóż wyjaśniał – i ma to znaczenie aktualne – że demokracja jest zespolona  z równością, formalno-prawną. Natomiast materialne wyrównanie społeczeństwa może  gwarantować  jedynie socjalizm. Demokracja, jego zdaniem, nie przylega do neoliberalizmu gospodarczego, bo prowadzi on do rozwarstwienia materialnego. A więc socjalizm i demokracja są ze sobą sprzęgnięte.
Utożsamianie socjalizmu jedynie  z marksizmem jest przejawem  propagandy i zarazem dowodem braku wiedzy.



O aktualnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i politycznej Polski. O polskiej lewicy
Stanowisko RN PPS 4 lutego 2017 roku


#   Na polskiej ziemi – po prawie dwudziestopięcioletniej przerwie - znów stacjonują obce wojska aby walczyć z „rosyjskim imperializmem”. W odpowiedzi na to działanie w Polskę wymierzone są rosyjskie rakiety z ładunkami jądrowymi, a rosyjskie siły konwencjonalne są gotowe do odparcia ewentualnego ataku z zachodu. Polska, podobnie jak wcześniej Ukraina, została użyta instrumentalnie przez USA do tworzenia struktur politycznych i militarnych skierowanych przeciwko Rosji. Rządzący Polską wykazując ogromną wrogość wobec Rosji – fobię antyrosyjska – realizują politykę: wrogów mamy blisko, a przyjaciół daleko. Polska już nie jest państwem niepodległym – jest wasalem USA.
Ta wasalność przejawia się nie tylko w sprawach politycznych czy militarnych ale także w sprawach ludzkich, obywatelskich: Polak aby pojechać do USA musi mieć wizę, Amerykanin jest w Polsce kiedy chce bez wiz czy zaproszeń. Nie jest to przejaw partnerskich stosunków.

#  Sytuacja w Polsce bardzo zależy od sytuacji w USA. Stany Zjednoczone mają nowego prezydenta. Władzę w tym mocarstwie będzie sprawować grupa miliarderów skupiona przy Donaldzie Trump’ie. Nigdy w historii USA tak bogaty człowiek nie był prezydentem. Jest to nowe zjawisko.
W całej kampanii wyborczej, a także w przemówieniu po zaprzysiężeniu, w dniu 20 stycznia, Donald Tramp prezentuje się jako prawicowy populista. Mówi to czego od niego oczekują wyborcy - z pozycji prawicowych. Ten populizm wyraża się w retorycznym odwołaniu się do woli ludu.
W przemówieniu po zaprzysiężeniu wołał: „Ameryka pierwsza!” i „Amerykę uczynimy znów wielką!”, wznosząc zaciśniętą pięść. Ustanowił nowe święto narodowe – Dzień Patriotyzmu. Z tego wynika, że Donald Tramp będzie rozpalał uczucia nacjonalistyczne, a nacjonalizm będzie siłą napędową jego polityki.
W przemówieniu tym stwierdził, że „ nie chce narzucać innym amerykańskiego stylu życia”. A więc nie zamierza szerzyć „wolności i demokracji”. Oznacza to znaczny izolacjonizm, a USA ma skupić się na rozwiązaniu własnych problemów i odbudowaniu własnej potęgi.
Zdaniem Tramp’a odbudowa kraju wymaga protekcjonizmu gospodarczego: „przed zabieraniem amerykańskich miejsc pracy przez inne kraje, należy postępować według dwóch prostych reguł: kupować towary amerykańskie i zatrudniać Amerykanów”.
Program prezydenta Donalda Trump’a jest jasny, prosty i odpowiada jego wyborcom. Odrzuca neoliberalizm i globalizm. Odrzuca realizowanie teorii, które doprowadziły do kryzysu w 2007 roku, a więc odrzuca także słuszność realizowanego w Polsce programu Sachsa – Balcerowicza.

#  Prezydent Donald Trump zapowiada, że będzie powiększał amerykański potencjał obronny. USA ma najsilniejszą armię świata. Nie ma zainteresowanych czy chętnych do rozpoczęcia wojny z USA. W budżecie USA wydatki na obronę to ponad 800 miliardów dolarów rocznie. To aktualnie chyba więcej niż wydatki na obronę pozostałych państw świata. Czy pan Tramp chce rozpocząć nowy wyścig zbrojeń?
Polityka globalna jaką dotychczas prowadzą Stany Zjednoczone powoduje, że ich siły zbrojne stacjonują w ponad 150 krajach. Czy popieranie różnych tyranii w dalszym ciągu będzie USA potrzebne? A po co wojska USA w Polsce, Litwie, Łotwie, Estonii czy Rumunii? Czas pokaże jaką politykę będzie realizował nowy prezydent USA.

#  Po1989 roku w Polsce wprowadzono kapitalizm  w jego neoliberalnym wydaniu.
Budowane  w Polsce Ludowej ogromnym wysiłkiem społeczeństwa wielkie zakłady przemysłowe zostały zlikwidowane lub sprywatyzowane. W związku z „transformacją ustrojową” społeczeństwo polskie utraciło około 1700 zakładów przemysłowych – w tym około 700 dużych zbudowanych w PRL. Można uznać, że około 400 z tych 1700 to były stare i wyeksploatowane zakłady przemysłowe nie warte nakładów na ich modernizację. Pozostałe 1300 zakładów przemysłowych to były przedsiębiorstwa rentowne. Zostały zlikwidowanych przez ich „prywatyzację”, to znaczy zostały zamknięte i sprzedane za mały ułamek ich faktycznej wartości. To była świadoma deindustrializacja Polski dla wprowadzenia neoliberalnego kapitalizmu. Został zlikwidowany ogromny majątek społeczny, została  zlikwidowana produkcja dająca wielkie przychody do budżetu państwa i towary na rynek krajowy i zagraniczny.  „Prywatyzacja” spowodowała likwidację około 1,5 mln miejsc pracy.
Dziś stoczniowy elektryk Lech Wałęsa nie mógłby pójść do pracy w stoczni bo stoczni już nie ma. Nie ma wielkich zakładów pracy, które strajkując mogłyby wpływać na działania rządzących. Sukcesywnie osłabiane i rozbijane są związki zawodowe. Dotyczy to także NSZZ „Solidarność”.
Na terenie Polski powstaje znaczna produkcja przemysłowa. Jednak ani ta produkcja, ani fabryki w jakich powstaje nie są polskie: należą do obcego kapitału. Dlatego przychody budżetu państwa nie wystarczają do pokrycia podstawowych zobowiązań ustawowych państwa i samorządów. Od wielu lat budżet państwa jest bilansowany przez zaciąganie pożyczek. Oficjalny dług państwa i samorządów przekroczył 1000 miliardów złotych. To jest ponad 25.000 zł. na obywatela i ok.60.000 zł. na jednego pracującego. Polska już nie ma co sprzedawać żeby spłacić takie długi!

#  W Polsce konserwatywną, prawicową, populistyczną partią jest PiS. Jest partią rządzącą i podejmuje szereg działań, które stanowią spełnianie obietnic wyborczych. Trzeba stwierdzić, że po roku sprawowania rządów w Polsce partia ta odnotowała sukcesy, szczególnie w prowadzonej polityce społecznej i w umacnianiu państwa, a jej popularność rośnie. PiS bardzo wzmacnia współdziałanie z kościołem katolickim. PiS ma poparcie w każdej parafii ale kościół katolicki stał się siłą polityczną, która współrządzi państwem.
Prowadzona przez PiS „polityka historyczna”, ekstremalnie negatywny stosunek do dorobku PRL, a ogólnie do „komunistów” nie odpowiada poglądom przeciętnie inteligentnego Polaka. Dlaczego wiec znaczna część społeczeństwa wiąże swe nadzieje z PiS?
Po 1989 roku Polską rządziła liberalna prawica i liberalna lewica. To oni wprowadzili w Polsce neoliberalny kapitalizm, zakładający likwidację własności społecznej: państwowej, samorządowej, spółdzielczej. W Polsce klasa średnia i wyższa nie jest liczna. Większość obywateli to klasa niższa – klasa pracująca. Tym obywatelom nie żyje się lekko, łatwo i przyjemnie. To oni utracili zaufanie do partii liberalnych i liczniej głosowali na PiS lub nie uczestniczyli w wyborach.
W opinii społecznej, chyba dominuje pogląd, że ani prawicowe PO, ani lewicowe SLD nie reprezentują interesu społecznego. To są partie przywiązane do liberalizmu gospodarczego, który po kryzysie finansowym i gospodarczym w 2007 roku został odrzucony i w USA i na całym świecie. W efekcie w Polsce rządzi konserwatywna partia populistyczna.
Po 1989 roku narzucony Polsce liberalizm społeczny i gospodarczy bazował na indywidualizmie, na egoizmie jednostki. Ta ideologia i wynikająca z niej polityka  charakteryzowała też liberalny, centrolewicowy SLD – formalnie partię socjaldemokratyczną.
Można stwierdzić, że liberałowie zwalczali poczucie wspólnoty interesów różnych grup społecznych i wspólnej walki o ich realizację.
Tego błędu nie popełnili przywódcy PiS. Mieli dobre rozpoznanie prawdziwych potrzeb i problemów społecznych. Ich program zyskał zaufanie i poparcie dużej części społeczeństwa.

#  Polska prawica ma dwa główne skrzydła, które są w sporze programowym i politycznym: prawica neoliberalna (PO) i prawica konserwatywna (PiS).

#  Aktualnie w Polsce partie i organizacje lewicowe nie są znaczącą siłą polityczną. Były czasy, w których ponad 40% naszego społeczeństwa zaufało lewicy i głosowało na lewicę. Lewica miała i premiera i prezydenta. Dziś lewica jest poza Sejmem i Senatem.
Przez prawie 25 lat lewicę reprezentuje środowisko skupione przy SLD. To środowisko i SLD akceptowali rozkradanie państwa i aktywnie budowali neoliberalny kapitalizm. Nie zajmowali się tworzeniem nowych miejsc pracy, budownictwem mieszkaniowym czy poprawą opieki zdrowotnej.
SLD nie prowadził lewicowej polityki społecznej aby rozwiązywać podstawowe problemy życiowe naszego społeczeństwa.
Przez prawie 25 lat partia formalnie lewicowa popierała ideologię, że każdy ma dbać o swoje sprawy. Ludzie zauważyli, że taka partia nie jest im potrzebna.

#  Lewicę w Polsce trzeba zbudować. Lewicę jako reprezentanta interesów ludzi pracy. Lewica musi zaproponować:
- wspólny system wartości i dążeń,
- własną wizję państwa i społeczeństwa,
- porozumienie sił społecznych i politycznych dla realizacji proponowanego programu.
Trzeba budować siłę polityczną, która przedstawi projekt polityczny skierowany do ogółu społeczeństwa. Projekt ten powinien szczególnie bronić ludzi poszkodowanych w wyniku transformacji i zawierać ofertę dla młodzieży. Chodzi o rozwiązywanie rzeczywistych problemów życia społeczeństwa polskiego.
Dopóki nie powstanie lewicowa siła polityczna i nie przekona społeczeństwa do swego programu Polska może być we władaniu konserwatywnych populistów i kościoła.

#  Polska Partia Socjalistyczna na 42-gim Kongresie w dniu 5 grudnia 2015 roku przyjęła Uchwałę na temat „Budujmy polską lewicę – reprezentanta ludzi pracy”. Do Uchwały tej są załączone „Propozycje PPS do lewicowego programu zmian w systemie społeczno-gospodarczym Rzeczpospolitej Polskiej”.
PPS już przeszło rok temu dokonał realnej oceny sytuacji politycznej w Polsce: trzeba budować lewicę. PPS przedstawił propozycje w tej sprawie.
Zacznijmy od budowy porozumienia socjalistów – organizacji i ludzi.
Realizujmy Uchwały 42-go Kongresu PPS!

 

 

Wydanie bieżące

Recenzje

„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.

Więcej …
 

Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.

Więcej …
 

Monografia  „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.

Więcej …
 

 

 
 
 
 
 

Gościmy

Naszą witrynę przegląda teraz 14 gości 

Statystyka

Odsłon : 7241199

Temat dnia

Na Dzień Kobiet

Był rok 1857. Pracujące w fabryce bawełny kobiety zastrajkowały domagając się takiej samej płacy jak mężczyźni i równego traktowania. Minęło pół wieku  był rok 1909 kiedy w USA po raz pierwszy obchodzono dzień kobiet.

Więcej …

Na lewicy

W dniu 23 marca 2024 roku w Warszawie odbyła się Konwencja Polskiego Ruchu Lewicowego. Przyjęto uchwały programowe. Zostały wybrane nowe władze.

Więcej …
 

W dniu 13 marca 2024 roku w Warszawie odbyła się debata "Media publiczne z lewicowej perspektywy". Organizatorami była Polska Partia Socjalistyczna i Centrum Imienia Daszyńskiego.W panelu dyskusyjnym wystąpili: posłanka Paulina Matysiak, dr Andrzej Ziemski i Jakub Pietrzak.

Więcej …
 

W dniach 11 -13 marca, 2024 roku w Tarnowie, obradował III Kongres Pokoju zorganizowany przez prof. Marię Szyszkowską z udziałem środowisk naukowych z całej Polski. Otwarcia Kongresu dokonali: Prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska, Członek Komitetu Prognoz <Polska 2000 Plus> przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk oraz  Prof. dr hab. Tadeuszu Mędzelowski Dr H. C. Wyższa Szkoła Biznesu w Nowym Sączu Wiceprezes Pacyfistycznego Stowarzyszenia.

Więcej …
 

W Warszawie w dniu 3 lutego 2024 roku zebrała się Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej.
Dyskutowano na temat aktualnej sytuacji politycznej, zbliżających się wyborów samorządowych. Przedmiotem obrad i decyzji były sprawy organizacyjne.

Więcej …
 

W dniu 12 stycznia 2024 roku odbyło się w Warszawie posiedzenie Rady Mazowieckiej PPS. Poświęcone ono było analizie aktualnej sytuacji politycznej w kraju. Oceniono jej wpływ na zadania i politykę Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 9 grudnia 2023 roku w Warszawie odbyło się zebranie założycielskie Organizacji Młodzieżowej PPS „Młodzi Socjaliści”, która zawiązała się ponownie w wyniku otwartej inicjatywy władz centralnych PPS.

Więcej …
 

W dniu 5 grudnia 2023 roku w Warszawie odbył się pogrzeb Towarzysza Bogusława Gorskiego Honorowego Przewodniczącego Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 25 listopada 2023 roku w Warszawie odbyło się statutowe zebranie Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej. Przedmiotem obrad była ocena zakończonej wyborami do Sejmu i Senatu RP w dniu 15 października 2023 roku, kampania wyborcza, w której uczestniczyli kandydaci desygnowani przez PPS.

Więcej …
 

W dniu 18 listopada 2023 roku w Warszawie odbyło się spotkanie zorganizowane przez Komitet Warszawski PPS w związku z 131 rocznicą Kongresu Paryskiego, na którym zainicjowano powstanie Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 12 listopada 2023 roku w przeddzień 109 rocznicy walk warszawskich robotników pod przywództwem Organizacji Bojowej PPS z wojskami carskimi, w Warszawie na Placu Grzybowskim, pod obeliskiem upamiętniającym to wydarzenie, odbyło się uroczyste złożenie kwiatów.

Więcej …
 

W dniu 9 listopada 2023 roku odbyło się posiedzenie Rady Wojewódzkiej PPS – Mazowsze w sprawie wyborów parlamentarnych 2023..

Więcej …
 

W dniu 7 listopada 2023 roku przypadła 105 rocznica powołania w Lublinie Rządu Ludowego z premierem Ignacym Daszyńskim na czele. Z tej okazji przed pomnikiem Ignacego Daszyńskiego w Warszawie spotkali się działacze polskiej lewicy. Złożono kwiaty.

Więcej …