Rada Naczelna PPS

W dniu 19 lipca 2014 roku obradowała w Warszawie Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej. Dokonano oceny sytuacji politycznej i wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego.


Ponadto dyskutowano o zasadach organizacji i przygotowaniach do wyborów samorządowych, które odbędą się jesienią br.
Rada przyjęła następujące uchwały: w sprawie obchodów 25 rocznicy wyborów parlamentarnych w 1989 roku i procesu transformacji ustrojowej Polski, w sprawie obchodów 70 rocznicy Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego oraz w sprawie obchodów 70 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.


Stanowisko RN PPS w sprawie
„Siedemdziesiątej rocznicy Manifestu PKWN”
przyjęte na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2014 roku

22 lipca przypada 70 rocznica ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, odezwy PKWN do narodu polskiego, t.zw Manifestu Lipcowego.  W oficjalnej propagandzie spotkał go taki sam los jak całego okresu PRL jako przejaw
„niesłusznej drogi społeczno-gospodarczej”.  Pomijając zawarte w manifeście  niektóre aspekty polityczne wynikające z sytuacji międzynarodowej, stanowił on w istocie otwarcie nowej drogi rozwoju narodowego w warunkach sprawiedliwości społecznej. Trzeba przypomnieć jego podstawowe treści.
Manifest stanowił:
- o powrocie do postępowej konstytucji marcowej z 1921 roku zamiast faszyzującej konstytucji z 1935 roku,
- deklarację powrotu do Polski Ziem Zachodnich i ustanowienie granic wschodnich wg kryterium narodowościowego,
- przywrócenie wszystkich swobód obywatelskich z wyłączeniem swobody działania organizacji „faszystowskich”,
- dokonanie reformy rolnej poprzez przejęcie (z zachowaniem zaopatrzenia dla byłych właścicieli)                   
majątków ziemskich powyżej 50 ha na ziemiach polskich i 100 ha na ziemiach poniemieckich i rozdzielenie ziemi za minimalną opłatą między małorolnych i średniorolnych chłopów oraz robotników rolnych,
- ustanowienie systemu płacy minimalnej i rozwój systemu ubezpieczeń społecznych opartych o zasadę samorządności,
- rozładowanie „nędzy” mieszkaniowej,
- wprowadzenie bezpłatnego, powszechnego szkolnictwa na wszystkich szczeblach i otoczenie opieką inteligencji twórczej,
- wsparcie państwa dla prywatnej działalności gospodarczej oraz spółdzielczości.

Manifest podpisany został przez przewodniczącego PKWN - socjalistę Edwarda Osóbkę- Morawskiego.

Postanowienia Manifestu nadal zachowują swą pełną aktualność, o spełnienie niektórych z nich jak system płacy minimalnej, bezpłatne i powszechne szkolnictwo na wszystkich szczeblach ponownie musimy walczyć. Wsparcie państwa dla spółdzielczości, czy dla polskich, małych, uczciwych przedsiębiorstw prywatnych pozostaje jedynie deklaratywne. W warunkach neoliberalnego państwa próbuje się cofnąć niektóre zdobycze systemowe ujęte w manifeście poprzez  „dziką” i realizowaną bez poszanowania praw nabytych reprywatyzację, a także powrót do „nędzy „ mieszkaniowej dla osób nisko uposażonych lub pracujących na tzw. umowy śmieciowe. Inteligencja twórcza wydana została na pastwę wolnego rynku i powoli zatraca swoją misję kulturotwórczą.
Obchodzone w PRL święto lipcowe pozostaje dla socjalistów nadal świętem walki o sprawiedliwość społeczną.

Rada Naczelna PPS




Stanowisko Rady Naczelnej PPS
„25 lat kapitalizmu w Polsce”
przyjęte na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2014 roku

4 czerwca minęło 25 lat od wyborów, po których władzę w Polsce przejęli „doradcy Solidarności” i część elit Solidarności.  4 czerwca ma być rocznicą wyzwolenia z „sowieckiej” i „komunistycznej” niewoli i zaprowadzenia w Polsce wolności i demokracji. Rządzący świętowali bardzo hucznie tą rocznicę i na różne sposoby przekonywali społeczeństwo, że żyje w wolnym i demokratycznym kraju. Obraz Polski, jaki przedstawiają rządzący jest malowany kolorowo. To obraz kraju mlekiem i miodem płynącego, w którym panuje wolność i demokracja. Niestety taki obraz Polski nie jest prawdziwy.
Nikt nigdzie nie przypomniał, że w Polsce po 4 czerwca 1989 roku wprowadzono kapitalizm, system społeczno-gospodarczy z założenia oparty na wyzysku i zniewoleniu człowieka, w jego najbrutalniejszej neoliberalnej postaci. System, w którym wolny rynek, czyli wola właścicieli kapitału zastępuje wartości i zasady moralne. Nikt nigdzie nie zauważył, że Polska wraz z wprowadzeniem kapitalizmu utraciła suwerenność ekonomiczną i stała się kolonią obcego kapitału.
Obowiązkiem socjalistów jest obiektywne opisywanie rzeczywistości. Temu celowi służy to stanowisko.

Niesprawiedliwość społeczna i nierówności klasowe
Wprowadzenie neoliberalnego kapitalizmu przede wszystkim wymagało pozbawienia społeczeństwa majątku. Dlatego pierwszym i głównym działaniem po 4 czerwca 1989 roku była „prywatyzacja” majątku społecznego. Społeczeństwo pozbawione wspólnego majątku przestało być podmiotem życia gospodarczego, stało się klasą ludzi zniewolonych ekonomicznie. Nieliczna grupa zagranicznych i krajowych kapitalistów utworzyła klasę posiadającą i rządzącą. Wolności obywatelskie i demokratyczne formy działania państwa dotyczą różnych dziedzin życia, ale nie dotyczą gospodarki. Tam, zgodnie ze swoją wolą i interesem rządzą właściciele kapitału. Rynek, poza tradycyjnymi funkcjami, jest instrumentem klasy posiadającej, używanym do wyzysku ludzi pracy.
Od dawna wiadomo, że kapitalizm to ustrój klasowy, którego fundamentem jest niesprawiedliwość społeczna. Istnieje w nim klasa posiadająca i klasa pracująca. Rozwój nauki i techniki zmienia charakter i strukturę klasy pracującej. Postępuje też koncentracja kapitału, ale istota systemu nie zmienia się: rządzą właściciele kapitału, a pomnażanie prywatnego kapitału wymaga wyzysku klasy pracującej. W Europie, szczególnie w państwach skandynawskich były – po części udane – próby ograniczenia złych cech kapitalizmu. W Chinach rozwija się rodzaj kapitalizmu państwowego. Doświadczenie wynikające z historii pokazuje jednak, że kapitalizm zawsze cechuje niesprawiedliwość społeczna, a rozwój nauki i techniki przyspiesza wzrost nierówności klasowych.
Po 1989 roku powstały w Polsce klasy społeczne, a wprowadzony ustrój cechuje niesprawiedliwość społeczna i rosnące różnice i sprzeczności klasowe.

Co się stało w Polsce po 4 czerwca 1989 roku?
*   Wprowadzono neoliberalny kapitalizm. Przy zmianie systemu zastosowano „terapię szokową”. W 1990 roku Skarb Państwa posiadał 8441 spółek. W 2011 roku posiada  900, z czego tylko 511 czynnych (Osiecki 2011). Prywatyzacja odbywała się przy pełnym poparciu lewicy socjaldemokratycznej i NSZZ „Solidarność”. Wartość majątku społecznego przed prywatyzacją szacowano na 240-360 mld $. Aktualna wartość majątku państwowego to kilkanaście mld dolarów.  Ta niebywała w historii Europy grabież majątku jakiegoś państwa w warunkach pokoju odbyła się w majestacie prawa stanowionego przez polski Sejm, podobno w wolnym i demokratycznym kraju.
*   Dług publiczny bez odsetek wynosi ponad 1050 miliardów złotych, czyli ponad 350 miliardów dolarów. Dług w przeliczeniu na obywatela to ok. 28 tysięcy złotych, a w przeliczeniu na jednego pracującego ponad 50 tysięcy złotych. Dług publiczny stale rośnie. Bez zaciągania długu przez państwo upadłyby systemy opieki zdrowotnej, system emerytalny i system edukacji. Polskę ogarnąłby krwawy bunt społeczny o trudnych do przewidzenia skutkach.  Dług publiczny jest tak wysoki, że nie ma szans na jego spłatę w najbliższych dziesięcioleciach.
*  Państwo polskie jest bankrutem finansowym.
*  2 kwietnia 1997 roku Zgromadzenie Narodowe przyjęło nową Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej. Konstytucja stanowi, że „Społeczna gospodarka rynkowa …..stanowi podstawę ustroju gospodarczego RP” (Art. 20). Można różnie interpretować pojęcie społecznej gospodarki rynkowej, ale zawsze pozostanie rozumienie tego pojęcia jako gospodarka prowadzona w interesie społecznym. Nie można wykazać, że w minionym ćwierćwieczu gospodarka w Polsce była prowadzona w interesie społecznym.  Wprost przeciwnie. Mamy neoliberalny kapitalizm, w którym ani rządzący ani prywatni właściciele nie są zobowiązani do kierowania się interesem społecznym. Konsekwentnie niszczona jest własność wspólna: państwowa, spółdzielcza i samorządowa. Rządzący nie są zobowiązani do równoprawnego traktowania wszystkich sektorów własności. Niszczą własność społeczną, a preferują własność prywatną. Ustrój gospodarczy RP określony w Konstytucji RP jest pustym zapisem na papierze. Od 25 lat w Polsce mamy antyspołeczny, wilczy neoliberalizm.
*  Państwowe Gospodarstwa Rolne dostarczały ¼ krajowej produkcji rolnej i  np.:46% wytwarzanej w Polsce wieprzowiny. Zostały zlikwidowane decyzją administracyjną. Środki na utrzymanie straciło około 1,5 mln ludzi.
*  Wyemigrowało około 2 miliony młodych i wyedukowanych Polaków. W Polsce byliby bezrobotni. Emigracja to utrata części społeczeństwa narodowego. To także strata wysiłków i środków materialnych poniesionych na wychowanie i edukację tych 2 milionów ludzi.
*  Polska czuje się najbliższym przyjacielem USA. Na życzenie USA podnosimy wydatki na zbrojenia i kupujemy amerykańską broń. Na zbrojenia wydajemy dużo więcej niż na oświatę. A USA traktuje nas jak inne państwa kolonialne i musimy mieć wizy, aby pojechać do naszego przyjaciela.  
*  Lewica socjaldemokratyczna zawiodła społeczeństwo. Nie podjęła krytyki neoliberalnej prywatyzacji. Poparła grabież majątku narodowego. Ludzie to dobrze pamiętają.

Dlaczego mamy w Polsce neoliberalny kapitalizm?
O wydarzeniach w Polsce po 4 czerwca 1989 roku decydowali  różni doradcy Solidarności, a wśród nich: Bronisław Geremek, Jacek Kuroń i Adam Michnik. Premierem został Tadeusz Mazowiecki. To byli historycy bez wiedzy ekonomicznej i praktyki w zarządzaniu. Nie mieli planu jak zarządzać Polską. Pojawienie się spekulanta giełdowego i filantropa George Sorosa i prowadzącego w jego imieniu marketing Jeffrey’a Sachsa  z koncepcją przemian w Polsce, to było to, czego im było trzeba. Realizację koncepcji Sorosa-Sachsa powierzono dr Leszkowi Balcerowiczowi dogmatycznemu monetaryście i neoliberałowi. Tak powstał „plan Balcerowicza”. Plan terapii szokowej i zmiany ustroju gospodarczego w Polsce autorstwa Sorosa-Sachsa-Balcerowicza nie był odkrywczy. Podobne rozwiązania już wcześniej stosowano w Afryce i Ameryce Południowej w celu neoliberalnej neokolonizacji tych obszarów. Zasady ich panowania określał Konsensus Waszyngtoński ustalony przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Bank Światowy i Departament Skarbu USA. Główne zasady Konsensusu Waszyngtońskiego to:
- prywatyzacja własności państwowej i gwarancje dla własności prywatnej,
- liberalizacja handlu i rynków finansowych, likwidacja ograniczeń w handlu zagranicznym,
- wydatki państwa na dziedziny efektywne ekonomicznie
- niska inflacja.
Zastosowanie zaleceń konsensusu dławi wzrost gospodarczy. Uzależnia gospodarkę państwa od decyzji światowego kapitału. On decyduje o rozwoju lub upadku gospodarki.
Dziś, po 25 latach trzeba stwierdzić, że realizacja „planu Balcerowicza” w Polsce to realizacja zasad i wymagań Konsensusu Waszyngtońskiego.
Współczesny kolonializm, czyli neokolonializm polega na ekonomicznym uzależnieniu kraju od światowego kapitału. Polska dziś, po 25 latach realizacji planu Balcerowicza, stała się kolonią światowego kapitału. Dziś przemysł, banki, handel w Polsce należą do zagranicznego kapitału. To wynik zastosowania „terapii szokowej” i odebrania społeczeństwu majątku gospodarczego budowanego przez 45 lat ogromnym wysiłkiem całego społeczeństwa.
Od końca lat 70-tych w całym obozie socjalistycznym świadomie i celowo zachodnie agendy burżuazyjne upowszechniały w Polsce zwątpienie w obowiązujący model społeczny i ekonomiczny. Demonstrowany oficjalnie dobrobyt w krajach „zachodnich”, miał wskazywać, że kapitalizm jest lepszy. Ten pogląd przyjmowali niektórzy działacze partii komunistycznych. Zaczęły się eksperymenty. Największy w Chinach. W Europie w Bułgarii (1986r), w Polsce (1988r.) ustawowo dopuszczono prywatną inicjatywę gospodarczą, a więc prywatne posiadanie środków produkcji.
Powstanie Solidarności w 1980 roku złamało obowiązujący system.  Stracił on legitymację, że reprezentuje i ma poparcie klasy pracującej. Dlatego – przekupieni za pieniądze z zachodu , przy wsparciu różnych wewnętrznych sił antysystemowych  - mogli  „bojownicy solidarności” podjąć skuteczną działalność zmierzającą  do likwidacji PRL. Swoistą rolę odegrali w tym  przewrocie również  niektórzy  „nawróceni na kapitalizm” dawni działacze komunistyczni.
Wydarzenia w Polsce trzeba widzieć również jako fragment wydarzeń w całym
„obozie sowieckim”. Kryzys systemu wystąpił tak w Związku Radzieckim jak i w Krajach Demokracji Ludowej.  Zwyciężyła teza, że społeczeństwa w tych krajach dla zwiększenia wydajności i bardziej efektywnej pracy wymagają przymusu ekonomicznego i pracy w poczuciu działania w rzekomo swoim własnym, indywidualnym interesie. Te wymagania spełniać miał kapitalizm. W kapitalizmie oficjalnie, nikt nikogo do pracy nie zmusza. Jednak ludzie, którzy nie posiadają majątku, jeśli nie podejmą pracy będą umierać z głodu. I nikt niestety nie będzie się tym przejmował. W kapitalizmie istnieje więc bezwzględny przymus ekonomiczny do podejmowania każdej dostępnej pracy.
W XX wieku w europejskich krajach kapitalistycznych ruch robotniczy wywalczył szereg prawnych uregulowań, które zmniejszały brutalność systemu. Istniejący system socjalistyczny wymuszał również na państwach kapitalistycznych znaczne ustępstwa na rzecz klasy robotniczej. W krajach tych rządy stawały się niby „opiekuńcze”, a kapitalizm uzyskiwał „ludzką twarz”.
Już ponad 100 lat temu teoretycy socjalizmu głosili między innymi, że system sprawiedliwości społecznej może istnieć, jeśli obejmie cały świat. Równocześnie warunkiem podstawowym dla funkcjonowania systemu sprawiedliwości społecznej jest stan świadomości społecznej. Ludzie muszą rozumieć i chcieć działać we wspólnym interesie, uznawać nadrzędność interesu wspólnoty, klasy, nad interesem indywidualnym -  nad interesem jednostki. Społeczeństwa krajów „bloku wschodniego” nie uzyskały takiego stanu świadomości, z różnych przyczyn. Usilnie nad tym pracowały również wykwalifikowane agendy kapitalizmu. Pracujący w Polsce buntowali się – aby uzyskać równowagę rynkową –  gdy  na przykład podnoszono o kilka złotych cenę kiełbasy. To była świadomość roszczeniowa, a nie wspólnotowa. Dziś sklepy są pełne niby mięsa i wyrobów z niego po cenach równowagi rynkowej, a spożycie w przeliczeniu na obywatela to 2/3 tego co spożywano w latach 80-tych. Dzisiaj mięso w dowolnej ilości jedzą ci, którzy mają na to pieniądze. Inni mogą tylko popatrzeć na mięso, lub kupić produkty mięsopodobne... I nikt się oficjalnie nie buntuje…? 
Fascynacja światem kapitalistycznym, szczególnie fascynacja USA, powstawała niestety bez znajomości brutalnych reguł kapitalizmu. Bez świadomości, że wielki kapitał niszczy gospodarczego konkurenta, chce pozyskać nowe rynki zbytu i tanią siłę roboczą, że tam liczy się tylko zysk. Tą fascynację dziwnym zbiegiem okoliczności, podtrzymywali niestety również młodzi, wykształceni, dążący do zrobienia kariery i pieniędzy „postkomuniści”. Beneficjentów i oszukanych po 25 latach, widać wyraźnie gołym okiem. Dzisiejsza Polska nie potwierdza ich zachwytów. Dawni „bojownicy” gdzieś się pochowali.

Stan polskiej gospodarki, stan państwa, sytuacja ekonomiczna większości społeczeństwa nie upoważniają do świętowania. Zobowiązują do smutnej refleksji i poszukiwania dróg wyjścia z katastrofalnej sytuacji.

 

 

Wydanie bieżące

Recenzje

„Przemoc, pokój, prawa człowieka” to książka Jerzego Oniszczuka wydana co prawda w roku 2016, niemniej jej aktualność w ostatnich latach okazała się niezwykle ważna, dotyczy bowiem filozofii konfliktu i dopuszczalności przemocy, co autor wyraźnie podkreśla we wstępie.

Więcej …
 

Książka „Chiny w nowej erze” jest kwintesencją działań naukowych i publicystycznych dra Sylwestra Szafarza. Powstawała ona kilka lat. Jest chronologicznym zbiorem materiałów związanych z przemianami, jakie zainspirowane zostały przygotowaniami i skutkami 20. Zjazdu Krajowego KPCh.

Więcej …
 

Monografia  „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna.

Więcej …
 

 

 
 
 
 
 

Gościmy

Naszą witrynę przegląda teraz 16 gości 

Statystyka

Odsłon : 7241123

Temat dnia

Na Dzień Kobiet

Był rok 1857. Pracujące w fabryce bawełny kobiety zastrajkowały domagając się takiej samej płacy jak mężczyźni i równego traktowania. Minęło pół wieku  był rok 1909 kiedy w USA po raz pierwszy obchodzono dzień kobiet.

Więcej …

Na lewicy

W dniu 23 marca 2024 roku w Warszawie odbyła się Konwencja Polskiego Ruchu Lewicowego. Przyjęto uchwały programowe. Zostały wybrane nowe władze.

Więcej …
 

W dniu 13 marca 2024 roku w Warszawie odbyła się debata "Media publiczne z lewicowej perspektywy". Organizatorami była Polska Partia Socjalistyczna i Centrum Imienia Daszyńskiego.W panelu dyskusyjnym wystąpili: posłanka Paulina Matysiak, dr Andrzej Ziemski i Jakub Pietrzak.

Więcej …
 

W dniach 11 -13 marca, 2024 roku w Tarnowie, obradował III Kongres Pokoju zorganizowany przez prof. Marię Szyszkowską z udziałem środowisk naukowych z całej Polski. Otwarcia Kongresu dokonali: Prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska, Członek Komitetu Prognoz <Polska 2000 Plus> przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk oraz  Prof. dr hab. Tadeuszu Mędzelowski Dr H. C. Wyższa Szkoła Biznesu w Nowym Sączu Wiceprezes Pacyfistycznego Stowarzyszenia.

Więcej …
 

W Warszawie w dniu 3 lutego 2024 roku zebrała się Rada Naczelna Polskiej Partii Socjalistycznej.
Dyskutowano na temat aktualnej sytuacji politycznej, zbliżających się wyborów samorządowych. Przedmiotem obrad i decyzji były sprawy organizacyjne.

Więcej …
 

W dniu 12 stycznia 2024 roku odbyło się w Warszawie posiedzenie Rady Mazowieckiej PPS. Poświęcone ono było analizie aktualnej sytuacji politycznej w kraju. Oceniono jej wpływ na zadania i politykę Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 9 grudnia 2023 roku w Warszawie odbyło się zebranie założycielskie Organizacji Młodzieżowej PPS „Młodzi Socjaliści”, która zawiązała się ponownie w wyniku otwartej inicjatywy władz centralnych PPS.

Więcej …
 

W dniu 5 grudnia 2023 roku w Warszawie odbył się pogrzeb Towarzysza Bogusława Gorskiego Honorowego Przewodniczącego Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 25 listopada 2023 roku w Warszawie odbyło się statutowe zebranie Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej. Przedmiotem obrad była ocena zakończonej wyborami do Sejmu i Senatu RP w dniu 15 października 2023 roku, kampania wyborcza, w której uczestniczyli kandydaci desygnowani przez PPS.

Więcej …
 

W dniu 18 listopada 2023 roku w Warszawie odbyło się spotkanie zorganizowane przez Komitet Warszawski PPS w związku z 131 rocznicą Kongresu Paryskiego, na którym zainicjowano powstanie Polskiej Partii Socjalistycznej.

Więcej …
 

W dniu 12 listopada 2023 roku w przeddzień 109 rocznicy walk warszawskich robotników pod przywództwem Organizacji Bojowej PPS z wojskami carskimi, w Warszawie na Placu Grzybowskim, pod obeliskiem upamiętniającym to wydarzenie, odbyło się uroczyste złożenie kwiatów.

Więcej …
 

W dniu 9 listopada 2023 roku odbyło się posiedzenie Rady Wojewódzkiej PPS – Mazowsze w sprawie wyborów parlamentarnych 2023..

Więcej …
 

W dniu 7 listopada 2023 roku przypadła 105 rocznica powołania w Lublinie Rządu Ludowego z premierem Ignacym Daszyńskim na czele. Z tej okazji przed pomnikiem Ignacego Daszyńskiego w Warszawie spotkali się działacze polskiej lewicy. Złożono kwiaty.

Więcej …